miércoles, 5 de noviembre de 2008

El Presidente tecnológico

Se había venido insistiendo en que por fin se cierra un círculo: en EEUU se ha optado por la ruptura, y pensar en el 11-S como acelerador del derrumbe ideológico del conservadurismo como concepción dominante del mundo es, a la vez de cuestión sensible, algo realista. El hito sólo podrá calibrarse analíticamente con el transcurso del tiempo, pero me atrevería a asegurar que la contenida revolución democrática que se ha suscitado, en un país con una cultura política tradicionalmente abstencionista, ha sido la mayor respuesta serena y colectiva de una sociedad en al menos, medio siglo. Comienza el futuro, y un nuevo amanecer.

A la par que John McCain combatía y caía prisionero de guerra en Vietnam, emergía un movimiento social contracultural de grandísimo calado para el devenir de Occidente. Obama es, en parte, heredero intelectual de todo el poso de valores y de aquel terremoto de rebeldía pacifista, ecologista y feminista. Ahora existe la posibilidad cierta de que algunos sueños de aquella generación cristalicen en la cesión del poder a una nueva, y en un cambio de paradigma debido, a su vez, a lo que representa el hecho de que el Presidente in pectore es también la culminación simbólica de un largo proceso de integración racial, en clave cosmopolita, en la república moderna más grande de la Historia. Se cierra una etapa vergonzosa más, depués del genocidio indio.

John Fiztgerald Kennedy se había servido magistralmente del medio televisivo (en su etapa de expansión) para conformar su liderazgo y, la experiencia que nos deja el fenómeno Obama es que el futuro de las campañas electorales, y de la Política, pasa indefectiblemente por explorar y explotar las posibilidades que internet y el teléfono móvil brindan para movilizar a las masas, revitalizando así las democracias participativas. Él éxito de este aprovechamiento es incuestionable.

Se ha dicho de Obama que será el primer Presidente poeta. Creo que la retórica evocadora y grandilocuente (que remite constantemente a una visión épica del sueño americano) de sus discursos ha sido un buen medio para inspirar a una sociedad que parecía adormecida, pero sobre todo, creo que es el pionero, genuino y en adelante, prototípico presidente de la globalización del SXXI y por ende, el primer Presidente tecnológico. Resulta paradójico pero, ahora ya si, anecdótico que sea negro. Things happens, las cosas ocurren.

5 comentarios:

Marta Rodríguez Álvarez dijo...

Parece que sí, que Obama es heredero de toda esa ideología, tan nueva en la política estadounidense.

Esperemos que le dejen llevar a cabo las ideas que pertende cristalizar, porque de ser así, mucho mejoraría la cosa en su país.
El hecho de que la gente se haya movilizado de semejante forma, para mí es indicativo de las ganas de cambio que existían, y que al fin se han materializado.
Que sea para mejor.

Un saludo!

Unha Reguera dijo...

Ó final conseguiuno, ou mellor dito, conseguírono todo aqueles que creron que as cousas poden cambiar. Igual ca ti o pensaches xa fai moito tempo, cando empezaba a aparecer un tal Obama que quería ser presidente dos EEUU.
A ver si así como nos cansamos de copiar moitas cousas yanquis, os nosos políticos copian as boas formas dun gañador, e tamén as dun perdedor. Creo que os dous dircusos quedarán para a historia da boa política, ou polo menos do que eu entendo por politica.
Un bico guapo (tamen vou firmar como anómino que é o que ti fas no meu blog...)

Millán Fernández dijo...

É verdad. As expectativas son altísimas, pero xa se logrou moito. Non vai ser posible que sexa todo idilico nin un paraiso hippie na terra como se presenta na campaña, e obvio. tera fallos. Pero este tio transmite confianza, seriedade e sensibilidade ante os problemas. E intelixente, moi moi preparado...e fillo dun matrimonio mestizo con orixes africans, viviu en asia, fíxose así mesmo aínda que ás veces o traten de elitista(como se bush, mccain ou calquera que queira acceder a presidencia do pais mais poderoso non o fose...)Foi unha revolución pacífica, mobilizando a millons e millons de personas e ilusionandoas en torno a un proxecto radicalmente oposto ó que ofrecian os politicos americanos nos ultimos 30-40 anos.
E si que é certo tamén que en nada ten que ver a unidade e altura de miras dos políticos dalá cos de aquí (o fin e o cabo aqui fai 70 anos matamonos entre nos, alí eso ocorreu xa fai moito tempo...).
Os discursos de Obama son incribles, dunha calidade nunca vista na politica moderna. O do outro dia foi o mais importante, pero non o mellor. Deu xa grandisimos discursos históricos(en 2004 na Convencion, tamén cando comunicou que se presentaba en 2007, o de Berlín, un anti-racista e algun outro ó final da campaña...).Gran parte do éxito teno un rapaz americano de raza branca e de 26 anos, que e poeta. estudiando a fondo a mentalidade americana e os discursos de outros grandes coma Kennedy, Lincoln e Luther King(os tres asasinados..), foi capaz de darlle unha coherencia e unha forza renovada o vello discurso da nova fronteira e do soño americano....
Xa se fixo moito chegando a ser Presidente (simbolicamente), agora ven a practica, e esto será outro cantar....
Oes, reguera(Xd), eu non comentei nada no teu blog, ainda que me paso frecuentemente....eu miraria para os primos ou algo asi....jejjej.

Anónimo dijo...

E ti cres que realmente vai cambiar algo? Todos os presidentes foron a unha guerra... que che fai intuir que este non o fará?
Recomendoche encarecidamente este enlace: http://www.rebelion.org/noticia.php?id=75694

Oxalá sexa de verdade un cambio.

P.D. Elegante cambio de imaxe do blog, gústame¡

Millán Fernández dijo...

Grazas polo comentario Tacho!!!e porque che parecza a mellor o cambio de imaxe...se a un experto coma ti lle gusta, boa cousa....
Falando de cambio e de rebelión...aínda que visito esa páxina frecuentemente, o artigo en concreto non o vira...Grazas tamén.
Bueno, primeiro hai que fixar o que entendemos por cambio. dende logo sempre me gardei de decir que o cambio será forte, pero non brusco(nin radical).
Dixen nalgún outro lugar que hai intereses estratéxicos do imperio que nunca van mudar , ainda que o Presidente de turno sexa máis ou menos agresivo en política exterior, debido ó papel que EEUU ven xogando dende 1918 e os 7 puntos de Wilson, concretamente.
Cando digo cambio refírome a que cando menos, esa política expansionista, de agresión ilegal, deixara de producirse neste mandato e darase paso á diplomacia. Agora, ben, se nalgún momento ven neceario intervir, faráno.
Dende logo, e ainda que pareza unha animalada, hai guerras e guerras. Non é o mesmo a intervencion de EEUU na IIGuerra Mundial ca en Irak, ou a intervención nos balcáns. Hai que diferenciar entre guerras lexítimas e legais e non-lexitimas.
A War on Terror e unha guerra de todo punto ilegal e ilexitima segundo o dereito internacional.
Non é que o intúa pois, é unha cuestión que se producirá case inevitablemente porque o cambio xa se produciu. Obama é resultado do cambio de mentalidade e do cambio na conciencia americana respecto de que é necesario un retroceso na direccion que tomaran, ou inevitablemente todo se viría abaixo. O prestixo internacional, a influenza, etc...
Obama, aínda así, gañou máis por cuestións de asuntos internos que polos externos, que alí non preocupan tanto...
Eu confío que se vai a notar, pero o lobo non se vai convertir de repente en cordeiro....