Unha das obras de referencia do pensamento crítico contemporáneo é Vida Líquida, traballo do filósofo e sociólogo polaco Zygmunt Bauman. Nela, expónse a tese de que vivimos nunha sociedade en constante precariedade e suxeita unicamente ás regras do mercado depredador e consumista, no marco do capitalismo global. Trata da volatidade das relacións persoais, do desmantelamento das redes de solidariedade, da producción constante de resíduos humanos inservibles, da maneira e fugacidade na que mudan as pautas sociais e como todo flúe (información, capitais, bens, seres humanos..). Tamén da instalada sensación de permanente inseguridade. Fala ademáis, de outros moitos asuntos interrelacionables e supón, en esencia, unha crítica estructural ó sistema neoliberal. Emprega para elo a metáfora da vida líquida.
Pois ben, por mor do cumio de Washington, e dado o resultado que arroxaron as urnas norteamericanas, vénse falando pomposamente da necesidade de refundar ou reestructurar ese sistema, nada menos.
Parece ser que, por primeira vez, España vai estar presente na inaugural xuntanza, dunha rolda, que se propoñen levar a cabo a inxente tarefa de reformular esa orde económica e xeopolítica. Esto de por si é xa un logro, pois teremos voz e polo tanto, influenza nos próximos anos. O reto será pois, solidificala vida, regularizala, intentar facela máis predecible e máis racional para poder desactivar a crise, o medo líquido, e intentar dar solución ó asunto medioambiental . Non se sabe ben como facelo, só que hai que facelo e para esto se reúnen. Pero no que si que semella haber consenso xeneralizado é que novos polos de poder teñen que acudir á chamada de reorganizalas cousas para que simplemente, haxa futuro. Fálase do new New Deal acompañado dun novo Bretton Woods. Haberá que poñerlle nome a aquelas actuacións conxuntas que fagan fronte ó cambio climático.
Constátase que triunfaron, para os próximos anos, o diálogo, a cooperación e as teorías da alianza por riba do choque de civilizacións, tamén que rexurde como nunca a ideoloxía. É o re-comenzo das ideoloxías, non a fin das ideoloxías. Neste contexto, prevese que Zapatero, Obama, Lula e mandatarios doutros países emerxentes, Gordon Brown e Nicolás Sarkozy xoguen un papel determinantente de liderato e de guía para replantexarse un novo rumbo. No plano interno, a situación é inmellorable a medio prazo para os intereses electorais do PSOE, pois Zapatero veráse afianzado como líder socialdemócrata.
No hay comentarios:
Publicar un comentario