Non tiña previsto publicar outra entrada antes da semanal..., pero ás veces, a actualidade manda e neste caso, hai cousas que che fan fervelo ánimo.
Habitualmente, a dereita cavernaria (política e mediática) cando perde a iniciativa do discurso opta por empregar métodos bastante pouco elegantes, retratándose. Non é algo novidoso e faino aquí e alí. En España, en EEUU, en Europa e na maioría dos países democráticos ou non. Ademáis, son técnicas lexítimas que se aceptan en Democracia, pero que por respeto á mesma e por cortesía e tamén respeto ós cidadáns, se deberan desbotar.
Empregan todo tipo de técnicas, e a máis socorrida é a demagoxia. Aquí son auténticos mestres. Coma na utilización da negatividade, do cinismo, da dobre moral, do maniqueísmo...
Hoxe, no diario El Mundo, recóllese (na portada) unha fotografía parecida á darriba, acompañada doutras dúas onde dous moribundos nenos congoleños son vítimas da inanición: o caso é ligar simbólicamente, mediante a imaxe, a Zapatero, ó Rei, a Tayip Erdogan, ó Secretario Xeral da Asamblea das Nacións Unidas e a esta sede de Xinebra con esa catástrofe endémica que padecen no Terceiro Mundo e que sempre denuncia (e traballan por erradicar), precisamente, as institucións internacionais como a ONU, ou outras..., coa fin de desprestixar e enganar. Coa fin de deslixitimar e "demostrar" que "os políticos" andan a unha cousa, cando a realidade é outra. Esto pode ser certo ás veces, pero non son os máis axeitados para falar.
O caso é que parece que esta obra, que presentará e adornará a cúpula dichosa, foi feita por un catalán (Miquel Barceló) e que representa a mestizaxe, a multiculturalidade, a realidade plural do mundo, etc...Non vou a entrar a valorar se a obra é máis ou menos agradable á vista, ou si tan sequera se pode considerar ou non arte (a comprensión e tratamento disto pode ser o máis relativo que exista). Personalmente, pareceme orixinal e cun sentido da coherencia que noutros traballos contemporáneos non atopo.
Ocorre que costa 20 millóns de euros facelo todo: adaptala estructura e levar a cabo a obra artística. España sufraga o 40% dos gastos a conta da Axuda Oficial ó Desenvolvemento (concretamente o 40%, posto que o 60% é financiado por unha fundación onde se atopan unha quincena de entidades privadas, tales coma Bancos, Caixas de aforros, etc...). A Dereita (e non só a Dereita) patina, posto que eso que chamamos AOD non é máis (na súa maior parte) ca un mecanismo de crédito. É decir, mediante ela, o que facemos é acrecentala débeda dos países pobres. A axuda non-reembolsable (da que non sacamos rédito nin interese) é mínima. Ínfima.
Pero bueno, a parte desto (que é o verdadeiramente importante, aínda que nolo fan ver anecdótico pois nin tan siquera se menciona...) o que subxace é a estratéxia de desacreditalo Goberno mostrándoo como pretendidamente insolidario e despilfarrador en tempos de crise, ademáis ensañándose cos máis pobres, pois con eses cartos ¡¡"se podían pagar x-miles de vacinas"!!...(demagóxia elevado a n)
Tamén pretenden deslexitimar a idea da Alianza de Civilizacións, que é un proxecto de contido e a longo prazo (respaldado pola ONU), para pelexar por desactivala incomprensión e intolerancia que xermina en sectores sociais marxinais das sociedades, na procura dun horizonte de paz.
Non se trata dunha simple ocurrencia, ou de palabras baleiras como queren facer ver, pois co proxecto da Alianza póñense mecanismos (e cartos) a disposición para traballar nos campos da igualdade, do desenvolvemento, as infraestructuras ou da educación, para que haxa maior cercanía entre culturas e comprensión entre diferentes, nun mundo en constante loita entre ricos e pobres, entre tradición e modernidade, entre fanatismos, etc...
Polo tanto, penso que esta estratexia é caer moi baixo. Sobre todo porque de onde proceden as críticas é daqueles sectores que, nin dentro nin fóra, nunca fixeron nada porque as diferencias se mitigasen. Daqueles que históricamente defenderon ós privilexiados e daqueles que sempre defenderon a hexemonía cultural duns sobre outros, a explotación o colonialismo ou mesmo a guerra.
Xa sabemos que coa Paz non se fan tantos negocios...e que é preferible que España figure como aliado de expansionistas que levan unha guerra criminal e inxusta a un país soberano, onde non había nada que xustificase unha intervención dese tipo, antes ca figurar coma un país que aposta polos Dereitos Humanos, por potenciar e mostrar a súa cultura, etc...Supoño que a ironía se entenderá ben, aqueles que empregan tan ben a demagoxia tamén poden facer o exercicio.
O caso é que parece que esta obra, que presentará e adornará a cúpula dichosa, foi feita por un catalán (Miquel Barceló) e que representa a mestizaxe, a multiculturalidade, a realidade plural do mundo, etc...Non vou a entrar a valorar se a obra é máis ou menos agradable á vista, ou si tan sequera se pode considerar ou non arte (a comprensión e tratamento disto pode ser o máis relativo que exista). Personalmente, pareceme orixinal e cun sentido da coherencia que noutros traballos contemporáneos non atopo.
Ocorre que costa 20 millóns de euros facelo todo: adaptala estructura e levar a cabo a obra artística. España sufraga o 40% dos gastos a conta da Axuda Oficial ó Desenvolvemento (concretamente o 40%, posto que o 60% é financiado por unha fundación onde se atopan unha quincena de entidades privadas, tales coma Bancos, Caixas de aforros, etc...). A Dereita (e non só a Dereita) patina, posto que eso que chamamos AOD non é máis (na súa maior parte) ca un mecanismo de crédito. É decir, mediante ela, o que facemos é acrecentala débeda dos países pobres. A axuda non-reembolsable (da que non sacamos rédito nin interese) é mínima. Ínfima.
Pero bueno, a parte desto (que é o verdadeiramente importante, aínda que nolo fan ver anecdótico pois nin tan siquera se menciona...) o que subxace é a estratéxia de desacreditalo Goberno mostrándoo como pretendidamente insolidario e despilfarrador en tempos de crise, ademáis ensañándose cos máis pobres, pois con eses cartos ¡¡"se podían pagar x-miles de vacinas"!!...(demagóxia elevado a n)
Tamén pretenden deslexitimar a idea da Alianza de Civilizacións, que é un proxecto de contido e a longo prazo (respaldado pola ONU), para pelexar por desactivala incomprensión e intolerancia que xermina en sectores sociais marxinais das sociedades, na procura dun horizonte de paz.
Non se trata dunha simple ocurrencia, ou de palabras baleiras como queren facer ver, pois co proxecto da Alianza póñense mecanismos (e cartos) a disposición para traballar nos campos da igualdade, do desenvolvemento, as infraestructuras ou da educación, para que haxa maior cercanía entre culturas e comprensión entre diferentes, nun mundo en constante loita entre ricos e pobres, entre tradición e modernidade, entre fanatismos, etc...
Polo tanto, penso que esta estratexia é caer moi baixo. Sobre todo porque de onde proceden as críticas é daqueles sectores que, nin dentro nin fóra, nunca fixeron nada porque as diferencias se mitigasen. Daqueles que históricamente defenderon ós privilexiados e daqueles que sempre defenderon a hexemonía cultural duns sobre outros, a explotación o colonialismo ou mesmo a guerra.
Xa sabemos que coa Paz non se fan tantos negocios...e que é preferible que España figure como aliado de expansionistas que levan unha guerra criminal e inxusta a un país soberano, onde non había nada que xustificase unha intervención dese tipo, antes ca figurar coma un país que aposta polos Dereitos Humanos, por potenciar e mostrar a súa cultura, etc...Supoño que a ironía se entenderá ben, aqueles que empregan tan ben a demagoxia tamén poden facer o exercicio.
1 comentario:
vas por bon camiño,rapaz, segue a escribir.Pero coidadiño coa demagoxia, a súa semente está en todos nos, e nada que nos descoidemos saie, erguese tal cal bicho e sometenos.Tente dela. Non che deixes atrapar.
Publicar un comentario