Un ano de blog

Onte fixo un ano dende que se colgou a primeira publicación neste espazo. Era o 26 de Xaneiro de 2008 e levaba un tempo con ganas de comezar a escribir. O que me empuxou definitivamente foi a irrupción en escea dunha figura política que hoxe é mundialmente coñecida. A máis coñecida.

Imaxino que coma min lle sucedeu a moitos e, sobre todo, a moitos xoves que se sentiron atraídos pola novidade nas mensaxes e a frescura transmitida por quen, hoxe en día, é o Presidente dos EUA. Eses xoves que moitas veces son pintados de apáticos e outras moitas, incomprendidos. Eses mismos xoves que cando se entusiasman e mobilizan, son capaces coa súa forza, de cambiar gobernos. Onte e hoxe. En tódolos lugares do planeta.

Facía tempo que seguía a súa traxectoria, pero non estaba convencido de que chegara a suceder a Bush ata eses momentos, onde botaban a andar as eleccións primarias dentro do Partido Demócrata. A aposta era arriscada pero os ilusos, os inocentes, os que empezamos a comprender e descubrilo mundo aquí e alí, e en tódalas partes, pensamos que o actual Presidente dos EUA non vai a traelo paraíso á Terra e algún día defraudará pero de seguro, loitará por mellorala (ou eso queremos creer). As súas primeiras medidas así o deixan entrever.

Os EUA non deixarán de selos EUA pero un ano despois podemos pensar que algo xa mudou, e para ben. Cando menos, é mellor que o anterior. Para o seu país, pero tamén para todo o mundo.

Dende aquela deu tempo a pasar da desconfianza ata chegar á "Obamamanía" irracional, pero hoxe en día, todos se apuntan ó seu carro. Dende Rajoy ata Fidel Castro. Todos?. Non, hai un irreductible de bigote que pulula por aí anunciando o Apocalipse.

Esta entrada excepcional é unha homenaxe, de paso, a tódolos xoves e a tódolos ilusos.