Relevo en Washington

O vindeiro Martes producirase a toma de posesión de Barack Hussein Obama. A partir deste día poderemos ir calibrando o percorrido das súas promesas de cambio para EUA e o mundo. As expectativas creadas en torno á súa figura, e ás políticas que levará a cabo son inmensas e, el mesmo (nunha entrevista recente) confirmou que se sente abrumado polos retos ós que terá que facer fronte.

Sen tomar posesión xa puido intuír a ingratitude que conlevará ostentar tan alta responsabilidade, debido a asuntos como o do posto vacante no Senado, o caso de Bill Richardson, ou as criticas recibidas por mor do deliberado e prudente silencio respecto da situación en Palestina. A política moderna xa non respecta os cen días de rigor. É máis, case cen días antes de ser envestido presidente empezaron a observarse obsesivamente os seus pasos, as súas declaracións. Isto pode parecer inxusto pero posiblemente haxa que empezar a entender que as novas sociedades democráticas e da información escrutarán, a partir dagora, ós seus representantes dunha maneira enfermiza. Obama será o líder democrático máis estudado da Historia. Cada paso que dé, cada medida que tome, será analizada e debatida simultáneamente por millóns de persoas, especialmente na rede, esa ferramenta tan importante para o seu éxito.

O Martes, dende o momento en que xure o cargo, Obama será outro Obama. Deixará de ser unicamente o icono global que conseguiu ser e agromará a realidade dos feitos. O afamado economista e columnista Paul Krugman dixo, en plena campaña, algo así como: “son o primeiro en apoiar a Obama hoxe, pero tamén serei o primeiro en criticalo cando toque”. Esperemos pois a que tome asento no Despacho Oval, e deixemos ver como repercute na economía o Plan de Rescate Financieiro. Esteamos atentos ó seu discurso o día vinte, porque posiblemente teña palabras para Gaza (aínda que a elección de Rahm Emmanuel ou Hillary faga prever que non se variará substancialmente a tradicional postura norteamericana, pode sorprender). Vexamos se cerra Guantánamo antes do verán ou non. Observemos cada paso en perspectiva e sobre todo, contrastemos co anterior. Non caiamos, ata que toque, no cinismo de Aznar que, a parte de quedarse sen a súa Medalla da Liberdade, asegurou (dende a bola máxica) que será un desastre.