Un OPNI que importa

En poucas semanas temos ante nos a responsabilidade de exercelo dereito ó sufraxio para elexilos que serán representantes da cidadanía no Parlamento europeo. Sempre se dí que estas eleccións non son transcendentes, e demostrouse como a participación foi sempre escasa. Os factores da desmobilización crónica, e da ínfima implicación dos cidadáns no proxecto de construcción europea débense a unha multiplicidade de factores, xa que a propia dinámica coa que botou a camiñar o proceso e a lonxanía coa que se percíbe o poder político de Bruxelas inflúen negativamente na participación. Posiblemente teña moito que ver que o vello soño estaba máis nas mentes dunhas elites intelectualizadas que entre as aspiracións inmediatas do maltratado e dividido, ata o daquela, pobo europeo.

Jacques Delors, sen faltarlle razón, definira á UE coma un OPNI (Obxecto Político Non Identificado) e é que naquel intre, non sabiamos moi ben ante que clase de experimento histórico nos atopabamos, nin hacia onde nos dirixían con decisións tan controvertidas, tan cuestionables dende o punto de vista democrático. Non había parangón nin noutras latitudes nin no tempo.

Hoxe en día temos presente que, aínda que é moi perfectible todo o seu funcionamento, o resultado serviu para catalizar a maioría das baixas paixóns das que os europeos fixeramos gala nos séculos anteriores, e valeu para ir conformando unha identidade superposta, que non contraposta, ás identidades nacionais. Como espazo de paz, liberdade, progreso e desenvolvemento socio-económico tampouco ten aínda comparación. Deberiamos ser conscentes do que temos e implicarnos, posto que o que os europeos estamos a facer vése fóra con envexa e interese, a partes iguais.

E non quixera caer na tentación, moi europea, de pretender selo ombligo do mundo, pero os feitos así o demostran: a rexionalización noutras áreas é imparable, e as oportunidades que abre para outras zonas do mundo ser capaces de configurar algo semellante son abraiantes. Deberiamos intentar abstraernos dos debates locais, e comenzar a pensar globalmente. Solo así será posible preservar a Europa coma unha grande e permanentemente mellorable Democracia, punteira en convivencia multicultural, en desenvolvemento sostible, en crecemento baseado na economía do coñecemento, e en espello no que se miren os demáis lugares da Terra.