Confusión xeralizada

As primeiras semanas do goberno da Xunta de Galicia non deixan de sorprender a propios e a estranos. Si analizamos as intervencións de quen, a día de hoxe, detenta responsabilidades no novo organigrama pódese chegar á conclusión de que é o peor comezo dun executivo autonómico dende a restauración democrática. Penso que a maioría dos votantes do PPdeG están moi desconcertados ante a parálise e o desaxuste continuo, ante as rectificacións e a grande sombra de dúbidas que se extende por riba dalgún membro do Consello. A polémica crece de maneira constante e afecta a temas diferentes.

A contemporaniedade demostra que aquelo dos cen días de rigor xa non é válido, e que o escrutinio público para examinar a acción dun goberno comeza a mesma mañá da toma de posesión. Esto é válido en tódalas latitudes. É a maduración democrática. Si o Lehendakari López foi recibido cunha folga namáis puxo un pe en Ajuria Enea, a temeraria irresponsabilidade de Feijóo provocou que vinte mil persoas se mollasen un Domingo polas rúas de Compostela. As críticas que está recibindo proveñen dende múltiples sectores, e non serve escudarse no “resentimento dos derrotados”.

A falla de compromiso coa igualdade de xénero, as superdelegacións, a afrenta contra a lingua propia dos galegos, o caso Hernández, a denuncia dun suposto “burato financieiro” que infla en proporción ó nivel de crítica recibida, etc...Son varios xa os globos sonda, e as rectificacións.

A inconcrección parece ser unha constante, e a confusión xeralizada corre risco de instalarse no corpo do goberno e chegar a converterse na patoloxía crónica da “era Feijóo”. Nin cara adiante, nin cara atrás. Nin sube, nin baixa. Eso non é galeguismo: é indefinición, temor ou falla de preparación. Anunciounos que viña a liderar e sacarnos da crise. Pode que sexa coas recetas ocultas, e ocultadas, de Aznar. Os cidadáns comprenden que necesite un tempo de adaptación, pero non toleran igual que o Luns se lle anuncie unha cousa, e o Martes a contraria.

É posible que esto sexa sintomático e reflexe un grande salto colectivo herdado da etapa do bipartito. Se Feijóo continua na liña mostrada ata o de agora pode chegar a comprobar que agora hai cidadanía esixente. Por eso mesmo caeu o bipartito.