Política de verán

Hai quen, aproveitando estes días de nin fu nin fa, obcécase en subilo termómetro e a tensión ata punto extemporáneo. Será para quentar motores coa vista posta no recomenzo do curso político. Plena pretemporada.

As recentes declaracións públicas da Secretaria Xeral do Partido Popular, María Dolores de Cospedal, ademáis de bordear temerariamente o Codigo Penal, encadraríanse dentro da provocadora dinámica de escalada verbal que decidiu levar a cabo a dirección popular co gallo da pírrica, e pode que provisional, victoria xudicial no “caso Gürtel”. Dende o 11-M esta dirección gustou de alentar teorías conspirativas por doquier e agora, retoma con forza esta liña para denunciar “escoitas ilegais”, un verdadeiro “estado policial”, o premeditado “linchamento da Oposición” en lugar de encarcelar etarras, un grave e crecente “deterioro da Democracia”, etc...para culpabilizar ó Goberno Zapatero, que presupoñen ilexítimo dende aquel día. Trátase da vella maniobra de cerrar filas fronte ó “inimigo externo”, e de defenderse atacando.

Os danos colaterais de todo este irresponsable e bochornoso circo permanente son poñer en dúbida a integridade do Estado de Dereito no seu conxunto xa que nel residen mecanismos suficientes para garantir os dereitos fundamentais sen necesidade de trasladala idea de que, ademáis de levarnos á ruina e ó corralito, ZP está construíndo decididamente, coa complicidade dunha sociedade narcotizada, unha pseudo-ditadura de inspiración bolivariana. Nin que foramos parvos! Que pouca confianza nas institucións, nos xuíces e nas forzas de seguridade! E sobre todo: que pouca confianza na cidadanía! Hai límites que non deberan franquearse na diatriba política. E este é un deles, e ten nome: delito de calumnia.

Por aquí en Galicia o verán é máis frío, e as medidas de verán tamén. Namentras algún valente aterece nas belas praias do país o goberno Feijóo saca o bisturí dos recortes sociais (para libros de texto) pero eso sí, subvenciona colexios concertados onde se segrega por sexos. Non vaia ser que se nos distraian os neniños cos pipís e as cricas! Gástase un bon feixe de cartos preguntando acientíficamente a papá e a mamá en que lingua queren que aprendan eses pequenos demos, e vai e sae que nas dúas!e a poder ser, en tres! O que xa sabiamos. No asunto da enerxía eólica moito mellor que participe tan só o sector privado e “os amiguiños” que o sector público, ou sexa, todos nós. E iso que non viña a restauralo pasado! O dito: política de verán.