Diego Cañamero, jornalero e sindicalista andaluz do SAT, foi ao programa por excelencia da caverna mediática e deixou en ridículo a todos os tertulianos (e ao presentador) cos seus argumentos claros, concisos e impepinables. E é que...a quén se lle ocurre invitar a un señor que leva traballando no campo andaluz dende os 8 anos e ten ideas e principios? Seguro que lles pasaron as ganas de volver a debater con alguén a quen lle asiste, sinxelamente e nun momento de necesidade que comeza a ser extrema, a Razón. E máis aínda na gran, e historicamente maltratada, nación e pobo andaluz, a quen Lorca dedicou algúns dos seus poemas imborrables. Neste caso a un pobo anónimo de Andalucía:
Pueblo
Sobre el monte pelado
un calvario.
Agua clara
y olivos centenarios.
Por las callejas
hombres embozados,
y en las torres
veletas girando.
Eternamente
girando.
¡Oh pueblo perdido,
en la Andalucía del llanto!
Federico García Lorca, Poema del Cante Jondo (1921)
No comments:
Post a Comment